ตอนที่ 12 ความสุข
เช้าวันรุ่งขึ้น วันนี้อาหารพร้อมทานเต็มบนโต๊ะกับข้าว
และเป็นอาหารที่ฉันเคยกินมาตั้งแต่ยังเด็ก นั้นก็คือ อาหารฝีมือแม่พรนี่เอง เมื่อคืนแม่กับพ่อ
รวมทั้งแม่พรพักกับฉันที่บ้านพักแห่งนี้
“ว้าว ไม่ได้กินฝีมือแม่พรนานแล้ว
วันนี้ขอทานเยอะๆนะคะ” ฉันพูดขึ้นหลังจากที่ทิ้งก้นลงบนเก้าอี้
“แม่พรก็คิดถึงคุณหนูค่ะ
คิดถึงมากด้วย กินเยอะๆเลยนะคะ” แม่พรพูด
“นี่ลูก บ้านพักหลังนี้เราสามารถสร้างต่อเตรียมได้ไหม”
พ่อพูดขึ้น ขณะที่ตักข้าว
“ได้นะคะพ่อ ”
“ดีเลยวันนี้ลูกช่วยชวนดินไปซื้ออุปกรณ์มาต่อเตรียมกับพ่อด้วยนะ”
“แต่พ่อคะ
หนูอยู่คนเดียวไม่จำเป็นต้องต่อเติมเลยนะคะ”
“เอาน่าเชื่อพ่อเถอะ”
“หรือว่าพ่อกับแม่มีอะไรที่ไม่บอกหนูคะ”
ฉันหันไปมองแม่เพื่อต้องการคำตอบ แต่สิ่งที่ฉันได้คือรอยยิ้มของแม่
ข้อสงสัยฉันก็ยังคงไม่มีคำตอบเหมือนเดิม จนถึงเวลาต้องไปสอนนักเรียนแล้ว
ฉันเดินทางไปยังโรงเรียน โดยมีดินมารับ ถึงเวลากิจกรรมหน้าเสาธงทุกคนต่างมารวมกันที่หน้าเสาธง
เมื่อเพลงชาติและการสวดมนต์ไหว้พระจบลง ผู้อำนวยการก็ขึ้นมากล่าวหน้าเสาธง
“สวัสดีนักเรียนทุกคน และคุณครูทักท่าน
วันนี้ทางโรงเรียนของเรามีเรื่องดีๆจะมาแจ้ง
วันนี้เรามีผู้ใจดีนำเงินมาสร้างตึกเรียนให้กับเราใหม่ นักเรียนดีใจไหม”
“ดีใจค่ะ”
“ดีใจครับ”
“ถ้างั้นเราไปพบกับผู้ใจดีนั้นเลย”
หลังจากที่ผู้อำนวยการพูดเสร็จ ฉันก็มองไปเห็นแม่และพ่อของฉัน
เดินยิ้มออกมาหน้าเสาร์ธง
“เรียนท่านผู้อำนวยการ คุณครูทุกท่าน และสวัสดีนักเรียนทุกคนครับ ทุกคนคงรู้แล้วนะครับว่าผมเป็นใคร
คงไม่แนะนำตัวอีกนะครับ ผมมีความประสงค์อยากจะสร้างอาคารเรียนให้กับทุกคน
รวมทั้งอุปกรณ์การเรียน และเทคโนโลยีต่างๆให้กับทางโรงเรียน
เหตุผลเพราะว่าผมอยากทำให้ลูกสาวของผมมีความสุข
ผมภูมิใจมากครับที่มีลูกอย่างครูดาว ขอบคุณครับ” พูดเสร็จพ่อก็โบกมือยิ้ม ให้กับทุกคน
และเดินเข้าไปยังด้านหลัง
ฉันรีบเดินตามพ่อและแม่ไป
“พ่อ แม่ หยุดก่อนค่ะ” ฉันรีบวิ่งเข้าไป
“มีอะไรเหรอลูก” แม่พูด
“ขอบคุณมากนะคะ หนูรักพ่อกับแม่” ฉันกอดพ่อกับแม่ไว้แน่น
พร้อมกับน้ำตาคลอ
“พ่อกับแม่ก็รับลูก” พ่อพูด
“คุณคะ ฉันว่ารถขนของคงมาถึงแล้วละค่ะ” แม่พูดขึ้น
“รถขนของอะไรหรอคะแม่” ฉันถามด้วยความสงสัย
“ก็ข้าวของต่างๆของพ่อ แม่ และแม่พรไงละลูก” แม่ตอบ
“หมายความว่าไงคะ หนูงงมากเลย”
“งงทำไมล่ะลูก พ่อ แม่ และแม่พร จะย้ายมาอยู่กับลูกไง
ไม่ดีเหรอ” แม่พูดพร้อมกับยิ้ม
ฉันได้แต่ทำหน้าตาอึ้ง และมองพ่อกับแม่นั้นเดินขึ้นรถไป
ฉันก็นำหน้างงๆนั้นเดินไปยังห้องเรียน ในใจที่ได้ยินแม่พูดแบบนั้นก็ดีใจนะ
แต่ฉันไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน ความดีใจนั้นจึงกลายเป็นความอึ้งไปเลย ถึงเวลาเลิกเรียนฉันรีบเดินทางกลับไปยังบ้านพัก
พอถึงบ้านพัก กลับเห็นดิน พ่อ แม่ และแม่พรกำลังนั่งคุย ยิ้ม แลหัวเราะด้วยกัน
พร้อมทั้งสภาพบ้านที่เปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก มีการต่อเติม ทาสี
และใส่อุปกรณ์อำนวยความสะดวกมากหมาย
“นี่พ่อกับแม่จะมาอยู่ที่นี่จริงเหรอคะ” ฉันพูดขึ้น
“อ้าวจริงสิ” พ่อพูดขึ้น
“นี่คุณคิดว่า พ่อกับแม่คุณพูดเล่นเหรอ” ดินสวนขึ้น
“ก็ใช่นะสิ ฉันไม่น่าเชื่อนิ”
“เชื่อเถอะลูก แม่รู้สึกว่าอยู่ที่นี้แล้วสบายใจ สงบ ไม่มีความวุ่นวาย
รถเยอะ เหมือนกรุงเทพบ้านเรา” แม่ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่พอใจมาก
“หนูดีใจมากเลยคะ ต่อจากนี้ไปเราจะได้อยู่ด้วยกันทุกวันแล้ว”
ฉันกอดแม่แน่น
“ไม่กอดแฟนบ้างเหรอคุณ” ดินพูดน้อยใจ
“จะบ้าเหรอนาย นี่ต่อหน้าพ่อกับแม่ฉันนะ” ฉันหันไปมองพ่อกับแม่
“งั้นพ่อกับแม่ไปทำขนมกับแม่พรก่อนนะ” แม่รีบพูดขึ้น
“ขอบคุณครับแม่” ดินรีบขอบคุณแม่
“นี่นาย ไปหว่านเสน่ห์อะไรใส่พ่อกับแม่ฉัน” ฉันรีบดุดิน
“เปล่านิ อย่านอกเรื่องเลยครูดาว ผมน้อยใจนะ ทำดีแถบตาย
รางวัลให้ชื่นใจก็ไม่ได้”
“เข้ามาใกล้สิ หลับตาด้วย”
“ห้ามทำอะไรพิเลนๆนะ” ดินทำท่ากลัว
เมื่อดินหลับตาและเดินมาใกล้ฉัน
ฉันก็โน้มตัวเข้าไปหาดิน ละใช้ริมฝีปากประกบเข้ากับแก้มของเขาอย่างเบาๆ
“นี่สำหรับรางวัลของนาย พอใจหรือยัง” ฉันยิ้มจนแก้มแดง
“พอใจมากเลย เอาอีกไม่ได้เหรอ”
“ได้คืบจะเอาศอกนะนาย”
หลังจากที่ฉันกับดินสวีทหวานกันเสร็จ
พ่อกับแม่ก็นำขนมหวานที่แม่พรทำมาให้ฉันกับดินได้รับประทาน เราทุกคนต่างพูดคุยเรื่องมีสาระบ้าง
ไร้สาระบ้างตามประสา และหัวเราะในมุกตลกและความขี่เล่นของดิน
ทุกคนสนุกและมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข ฉันมีความสุขมาก
ชีวิตของฉันประสบความสำเร็จอีกขั้น มีทั้งครอบครัวที่พร้อมหน้า และแฟนที่ดี
ความสุขของฉันเกิดขึ้นเพราะพวกเขา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น